Η αχλαδιά (επιστημονική ονομασία Pyrus communis L.) μας ανταμείβει διπλά, τόσο για την ομορφιά της όσο και τους εύγευστους καρπούς της. Καλλιεργείται κυρίως στην Μακεδονία, την Πελοπόννησο και την Θεσσαλία, σε έκταση περίπου 45.000 στρεμμάτων και με μέση ετήσια παραγωγή τους 80.000 τόνους αχλάδια.

Τα αχλάδια καταναλώνονται νωπά, ως κομπόστες, μαρμελάδες, χυμοί, χρησιμοποιούνται ευρέως στη ζαχαροπλαστική ενώ φτιάχνεται και λικέρ από αυτά.Τα αχλάδια έχουν την ιδιαιτερότητα να έχουν καλύτερη γεύση όταν κοπούν πριν την πλήρη ωρίμανση. Γι΄αυτό, τα μαζεύουμε με το χέρι (προσεκτικά, μην τραυματίσουμε τον ποδίσκο και εισέρθουν μετασυλλεκτικοί μύκητες) όταν αποκτήσουν το τυπικό τους χρώμα και η σάρκα τους είναι ακόμα συνεκτική και τα αφήνουμε να ωριμάσουν στο ψυγείο.

Διατροφική Αξία
Εκτός από την αναντίρρητα πολύ ωραία γεύση του, το αχλάδι περιέχει αξιόλογη ποσότητα των βιταμινών C και Κ, ενώ την ίδια στιγμή προσφέρει μικρές αλλά όχι αμελητέες ποσότητες των βιταμινών Ε και Β. Επιπροσθέτως, είναι καλή πηγή καλίου, χαλκού και φωσφόρου, ενώ σε μικρότερο βαθμό περιέχει μαγγάνιο, μαγνήσιο, ασβέστιο, ψευδάργυρο καθώς και σίδηρο. Επίσης, είναι εξαιρετικός φορέας διαλυτών και αδιάλυτων φυτικών ινών. Ένα μέτριο αχλάδι (με τη φλούδα του) μπορεί να μας εφοδιάσει με περίπου5 γραμμάρια φυτικών ινών, φορτίο που ανταποκρίνεται περίπου στο 20% των συνολικών ημερήσιων αναγκών ενός μέσου ανθρώπου σε φυτικές ίνες.